Тэр өдөр нар шарж, гадаа аагим халуун төөнөж байлаа. Сараа амралтын өдрүүдээр ажиллахгүйг хичээсэн боловч яагаад ч юм нэг мэдэхэд оффис руугаа алхаад ирчихсэн байв.

Түүнийг оффисын өрөөндөө орж ирэхэд ганцхан хүн л ширээнийхээ ард суун юм хийж байлаа. Тэр бол хамт ажиллагсдын нэг болох Мөнх. Сараа түүнийг анзаарсан ч ямар нэгэн юм хэлэлгүйгээр өөрийн ширээ рүүгээ явлаа. Харин Мөнх түүнийг анзаарч, “Өнөөдөр амралтын өдөр шүү дээ, чи яагаад хүрээд ирэв?” хэмээн асуув.

Сараа түүний дуу хоолойны өнгөнд бага зэрэг цочирдон, “Тийм ээ, гэхдээ надад дуусгаагүй ажил байсан юм” гэж хариуллаа. Тэр хоёр харилцан ярилцсаар цаг хугацаа өнгөрснийг ч үл анзааран орой болтол хамт ажиллацгаав. Тэдний ярианы сэдэв ажил, амьдрал, хоббигоор үргэлжлэн цаашаа бүр илүү гүнзгий сэдвүүд рүү шилжин, Сараа Мөнхөд өөрийгөө илүү нээн, түүний зүгээс ч мөн сэтгэлийн хүчтэй догдлолыг мэдэрч эхэллээ.

Ингээд тэд яваандаа улам дотноссоор нэгэн үдэш ажил тарсны дараа кафе руу явж болзоогоо үргэлжлүүлэв. Тэдний хооронд ямар нэгэн зүйл үүсээд буйг хоёулаа мэдэрч байлаа... Сараа Мөнхийн нүдний харцнаас гал халуун дурлалын илчийг мэдэрч, Мөнх ч бас Сараагийн инээмсэглэл, дуу хоолойн өнгөнд улам татагдсаар байгаагаа мэдэж байлаа.

Тэдний харилцаа улам гүнзгийрсээр нэгэн шөнө тэд Сараагийн гэрт очжээ. Хоёул бие биедээ хүчтэй татагдан, нэг нэгнээсээ холдож чадахааргүй байлаа. Сараа Мөнхийн халуун амьсгал, зөөлөн шүргэлтэд хэдийн уусаж, өөрийгөө түүнд бүрэн тушаан эзэмдүүлэв....Тэр өдрөөс хойш тэдний амьдрал өөрчлөгдөн, энэ хорвоогийн хамгийн аз жаргалтай хос хэмээн өөрсдийгөө мэдрэх болжээ.